Omgaan met verlies
| Blijf bij je zelf en stem af wat jij nodig hebt, dat is het advies die ik iedereen kan geven die een groot verlies mee maakt. |
| Deze zomer eind augustus 2022 in Italië toen ik dacht aan Nederland zag en voelde ik dat ik terug ging naar Nederland. Ik zag als het ware een grijze wolk/ dal waar ik in zou komen. Raar vond ik dat beeld en dat gevoel. Ik weet nog dat ik zei: ‘ja, ik zie echt dat ik terug ga en dat het niet leuk gaat zijn.’ Ik had me toen natuurlijk nooit kunnen bedenken dat ik binnen enkele dagen te horen zou krijgen dat Eric was overleden én dat ik daarop volgend halsoverkop terug zou gaan naar Nederland. Ik deel dit verhaal van verlies en verwerking om je mee te nemen in mijn afgelopen 2,5 maanden en ook een beeld van verschillende verlies verwerkingen neer te zetten. Ik bleef trouw aan mezelf, vol liefde en acceptatie vanaf het eerste moment en dat hielp.Ik was daar in Italië en het nieuws kwam hard en puur binnen en raakte me ziel. Op dat moment was ik door het lichte voeding waar ik weer een tijd stabiel in zat zo puur, zo open en zo verbonden. Ik kon niet slapen na het nieuws, ik had het gevoel dat Eric bij me was in mijn kleine trekkerstentje. Hij/zijn energie was nog donker en zwaar en de ruimte was te klein en ik moest eruit. Ik ging naar buiten en ben op de stenen rand van het terras gaan liggen. Die avond was de mooiste sterrenhemel van al die 3 weken dat ik daar was. En meteen verlichte de hemel zich door de grootste vallende ster die ik ooit heb gezien. Ja, het is goed, dacht ik. Ja het is echt zo, geen twijfel mogelijk. Ik voel hem zo als ik hem niet gevoeld heb. Hij is niet meer fysiek op aarde.Ik heb 2 dagen aan stuk door verdriet door me voelen stromen, huilen en huilen. Ook in de volle trein in Italië richting het vliegveld. Het was puur verdriet zo puur dat het ook mooi was om dit te voelen. Een vriendin gaf nog mee, intens verdriet open de poort; je bent niet hier maar ook niet in de wereld van de spirits. In de sjamanistische traditie zijn mensen graag in de buurt van iemand die verlies in de puurheid ervaart, je bent de verbinding tussen de twee werelden. En ja dat voelde ik. Ik voelde me niet hier en niet daar en een bliss gevoel hoe raar ook voor zo’n verdrietig moment. Ik voelde verbinding en grote liefde door mijn tranen heen. zonder schuld, zonder: had ik maar…., gewoon puurheid. Na de eerste dagen werd ik rustiger, ik voelde het verdriet niet meer zo erg en ik werd stil. Ik sliep meteen goed en ook schuldgevoelens of had ik niet. Wel een pijnlijk hart een soort gat wond energetisch bij mijn hart, die ik nog steeds voel. Later vlagen van verdriet en herinneringen en behoefte om veel over ons te delen.Omdat uit mijn omgeving ook steeds suggestieve vragen of projectie kwam over wat ik allemaal zou moeten voelen en wat ik zou denken. Ik voelde me raar want eigenlijk voelde ik me ook goed. Ik durfde dat niet te zeggen.Daardoor begon ik ook met sociaal wenselijke antwoorden te geven omdat ik mezelf niet goed kon uitdrukken, of geen zin had om het uit te leggen. Ik twijfelde aan mezelf waarom ben ik zo rustig en vol acceptatie? Ik ging het analyseren en verklaringen bedenken, misschien voel ik het minder omdat.. Maar nee, nu weet ik voel wat ik voel zonder verklaring.. en hoef me daar niet voor te verantwoorden ook bij verlies mag je je goed voelen en vol bliss en verbondenheid. Ook jij hoe dan ook ben je door verlies gegaan of ga je dat nog, voel het en wat je voelt is goed, wat anderen ook zeggen, denken of verwachten. Hoe ik liefdevol met me zelf omging en deed wat ik nodig had In de eerste periode wilde iedereen er voor me zijn en niet altijd had ik er behoefte aan en in sommige fases wel en sommige fases alleen bepaalde mensen. Mensen waarbij ik me gedragen voelde en even kon zijn en kon delen zijn zo waardevol en ik realiseerde me dat ik er zoveel van deze mensen in mijn leven heb. Dank je mooie zielen om er voor me te zijn, te luisteren en aan me te denken en berichtjes of kaartjes te sturen. Ik kwam in Nederland in de onhandige situatie, maar meteen het mooiste geschenk zonder huis. Daardoor was ik in huis bij verschillende vriendinnen en hopte een beetje op en neer. Maar daardoor kon ik alles delen wat er speelde met deze mooie liefdevolle dames. Ik kon me terug trekken als ik dat wilde en de aanwezigheid van deze liefdevolle mensen voelde zo fijn, zo gesteund..Ik heb duidelijk gevoeld dat mensen er wilde zijn. Ik hoefde alleen maar aan te geven wat ik nodig had. Als ik dat deed konden mensen me geven wat ik nodig had. Ik hield daar heel duidelijk de regie in, wie ik wanneer zag en dat heeft me enorm geholpen. Wat ik dus deed, ik kwam zelf terug op de uitnodigingen die mensen gaven en sprak uit wat ik nodig had. Ook had ik een periode dat ik mezelf toestond om alleen te voelen en te schrijven om zo wat dieper te kunnen verwerken. In die periode was bijna iedereen me te veel, later kon ik me weer verbinden. Toch sommige mensen die ik wel heel graag wilde zien heb ik niet gezien en dat komt nog als ik in Nederland ben en neem ik contact op, of zei met mij :)Ook al voldeed het niet aan de verwachtingen van iedereen hoe ik met rouw om zou gaan of welke fases ze wisten waar ik nog door heen zou gaan. Ik merk dat ik juist heel fijn heb gevonden hoe ik het deed. – zelf aangeven wat ik nodig had – gewoon voelen en doen wat goed voelt – vertrouwen op me zelf en eigen interne wijsheid en grenzen George Bonnano heeft vele onderzoeken gedaan naar verliesverwerking. Hij zegt dat de meeste mensen juist veerkracht hebben. Dat er gedacht wordt dat iedereen problematisch door rouwverwerking gaat is incorrect volgens Bonnano en dat is wel hoe de meeste mensen denken dat het is. Eigenlijk gaat het merendeel van de mensen makkelijker door dan doorgaans gedacht wordt. En natuurlijk is het heel fijn om mensen te ondersteunen die het moeilijk hebben want het is intens! Door zijn onderzoek kon hij een verband vinden met de weerbaarheid en veerkracht die iemand heeft. Mijn levensstijl en zeker het leven met weinig voeding stond ik erg in mijn centrum en was ik geaard en ik weet dat dit ook bij draagt om in het ‘nu’ te zijn en daardoor het in de puurheid te voelen zonder verleden of toekomst. Ik deel dit omdat het leek alsof ik niet aan de ‘rouw norm’ voldeed en dat voelde raar. Ik kan je daarom van harte aanbevelen om alles los te laten, trouw te blijven aan jezelf en jouw unieke weg te bewandelen wat er dan op je pad mag komen. Vooral te doen wat je nodig hebt en aan je omgeving aan te geven en te vragen wat je nodig hebt ookal is dat 2 jaar later! Je omgeving kunnen het vaak niet precies zien en vinden het fijn als je kunt zeggen waar ze je mee kunnen helpen. Dan kunnen ze je helpen. Dit geld voor alles niet alleen bij verlies verwerking maar ook als je nu 2 jonge kinderen hebt en tegen een burn-out aan loopt bijvoorbeeld. Of een nieuwe koers in je leven gaat en alle ‘schijnbare’ zekerheden loslaat. Blijf trouw aan jezelf. In liefde en in dankbaarheid naar het leven. Love you. Anne |
