Een hele andere wereld bij de boer

Dat ik een ander leven heb dan de meeste mensen, daar ben ik me heel erg bewust van. Ik heb geen koophuis, geen vast contract en heb ook veel zekerheden en verzekeringen niet die veel anderen hebben. Vrijheid is mijn kernwaarde van waaruit ik beslissingen maak. Het gevoel dat, wanneer ik zou willen, ik elk moment de wereld in kan intrekken en gaan waar de wind me naar toe leidt zoals een vogel die zijn vleugels spreid, geeft mij o.a. deze vrijheid. Ik heb dit weekend op een bijzondere manier het mooie kunnen ervaren van het tegenovergestelde!

Afgelopen weekend fietste ik namelijk terug uit Zeeland na een intensieve 7-daagse retraite, met als thema vrijheid trouwens. De eerste dag van de terugweg was ik door o.a. de flinke tegenwind veel eerder dan ik had gedacht uitgeput. Hierdoor startte deze 180 km lange fietstocht wat anders dan gepland; het beste was om een overnachtingsplek te vinden en de volgende dag fris weer verder. Maar, omdat het eindelijk een zonnig weekend in Nederland was, was er geen (betaalbaar) hotel meer te krijgen in deze omgeving. Ook alle ‘vrienden op de fiets’ adressen in 30 km omtrek waren al bezet en ook de andere opties als ‘campspace’ hadden niks meer. We hadden geen tentje bij dit keer dus waren we afhankelijk van dit soort verblijven. Toch besloten we om verder te fietsen, beide vertrouwend dat er iets naar ons toe zou komen. En dat gebeurde werkelijk binnen 15 minuten. We raakte aan de praat met een stelletje die ons ongevraagd de weg wilden wijzen waarop we zeiden: ‘ja, eigenlijk weten we überhaupt niet zo goed waar we heen gaan’, en legden het dilemma uit. Ze boden ons een slaapplek aan. We kwamen terecht bij een  Zuid-Hollandse boerenfamilie met een eigen bedrijf. Ze hadden 4 kinderen, 3 honden en 2 katten en we hadden een mooie inblik in hun leven. We wisselden in de tuin aan de grote familie tafel verhalen uit. Deze mensen verlieten maar zelden hun huis en waren vooral met het gezin en de dieren bezig. Eigenlijk konden ze ook niet weg maar waren hiermee helemaal gelukkig. Ze genoten van de dieren hun werk en het gezin. Ze woonden ver van een stad af en zelfs een dorp lag op 5 kilometer. Ze waren de hele dag, 7 dagen per week in de weer met het huis en bedrijf en daar waren ze gelukkig mee: ze straalden. Het klikte goed tussen ons en ze waren hartstikke hartelijk.

Hun eigen bedrijf bleek een megastal te zijn. Ze hielden kippen voor eieren; vrije uitloop in een schuur met 20.000 kippen en in een andere schuur waren scharrelkippen, ook zo’n 20.000. Ze lieten ons trots zien hoe goed ze de kippen houden. De warme woorden en de passie voor hun vak was erg ontroerend. Voor mij was het fascinerend en schokkend tegelijk om zoveel kippen bij elkaar te zien, allemaal dezelfde kleur allemaal dezelfde geboortedag. Het was voor mij echt heel surreëel. Toch zag en voelde ik ook dat de kippen er tevreden uit zagen. Als je me al volgt, dan weet je dat ik veganistisch eet en geen fan ben van de bio-industrie. Maar ik had het nog nooit echt van zo dichtbij gezien en meegemaakt en zeker had ik nog nooit van de boeren zelf hun eigen gepassioneerde verhaal gehoord. Ik ben blij dat deze onverwachte mooie situatie zich heeft voortgedaan en dat we dit hebben kunnen ervaren. Zo heb ik nu ook eens de bio industrie vanuit het andere perspectief kunnen beschouwen. Hoewel mijn opvatting wat betreft voeding alles zo puur en natuurlijk mogelijk is blijft, en een kippenboerderij met 40.000 kippen, kunstlicht en een eierloopband voor mij alles behalve natuurlijk is, kan ik me toch voorstellen gezien de gepassioneerde manier hoe ze werken, dat ze misschien wel de beste scharreleieren en vrije uitloopeieren hebben die op deze schaal geproduceerd worden. Ik kan je als je eieren eet dan ook zeker de eieren van ‘Eibaar’ aanraden. Dank jullie wel voor deze mooie ontmoeting die me wederom heeft laten zien dat er tussen tegenovergestelde werelden een prima band kan zijn als we open zijn en naar elkaar luisteren. In essentie, heel diep van binnen willen we uiteindelijk allemaal hetzelfde.