Schaduwkanten, het ego en pijnpunten

Doorgaans heb ik een positieve kijk op het leven en ik zie ik uitdagende omstandigheden meestal zonnig. Onlangs vraag ik me af maskeer ik hiermee mijn pijn om het niet te voelen of heb ik minder last van intense overweldigende emoties. Ik ben terug gaan denken. Eigenlijk had ik dat als meisje al dat alle vriendinnetjes moesten huilen op een kinderfeestje bij een zielige film. Behalve ik, het raakte me niet. Of ik vond dat het me niet raakte en dat deed het dan ook niet. Ik was stoer en had toen dat ik me niet kwetsbaar durfde op te stellen. Er zaten ook oordelen op naar mezelf en daarmee ook naar anderen.

Het proces dat ik heb doorlopen startte na mijn tienerjaren eerst heb ik de oordelen los gelaten naar anderen. Ik ben zie de kracht van de emoties en het openen van jezelf en het echt en kwetsbaar zijn en toen kon ik beetje bij beetje mijn beschermingsmechanisme los laten, toe laten en veranderen. Het eerste waar ik bij mijn eigen emoties kon, was het meeliften met anderen, als iemand huilde huilde ik mee. Daardoor kon ik de poort open en werd die emoties van de ander voelbaar in mijn lichaam en raakte het mijn eigen pijnen.
Ook door mijn langere relaties kon ik mijn pijnpunten voelen en moest ik regelmatig huilen en dat dan eigenlijk alleen bij mijn partner van de tijd. Langzaam kon ik openen naar vriendinnen en heb ik allerlei manieren gevonden om me te openen. Het stoere los gelaten. Voor mij nu is het stoere juist in de kwetsbaarheid te laten zien en te tonen, want het verandert het transformeert positief.

Nu huil ik ook niet meer zo mee als iemand anders huilt ook al voel ik de geraaktheid in mijn systeem maar herken ik dat het niet van mij is en heb ik mijn eigen emoties meer doorvoelt en doorgewerkt.  Ook ben ik nog steeds stoer en heb werkelijk op sommige vlakken minder angst dan anderen en gooi me daardoor soms het diepen waardoor alle fundamenten op de schop gaan. Nu ook de kwetsbaarheid toe laat, stroomt de feminine energie door me, het voelen openen, inwaarts werk doen. met een emoties gaan zitten als hij op komt en door me laten gaan en de connecties van eerder in mijn leven zien helpt me enorm.

Mijn conclusie is dan ook dat het gedeeltelijk een aangeleerde strategie is zorgt er ook voor dat ik minder in contact ben met gevoelens ontstaan in mijn tijd als kind.

Super intressant vind ik dat om bij mezelf te onderzoeken, maar juist ook om mee te kijken bij anderen om de pijn en schaduwkanten te voelen en daardoor uiteindelijk meer in het licht te komen staan en vrij vrijer te zijn.

Ik begeleid je graag met alles wat je nodig hebt.

Liefs en hopelijk tot snel.
Anne