Keuzes, chaos en verstilling en alles zijn

Keuzes, chaos en verstilling en alles zijn
Ik kan me niet herinneren dat er eerder een tijd in mijn leven is geweest dat ik zoals nu gewoon helemaal geen keuze kan maken. Wel ken ik het dat ik kan twijfelen en teveel in mijn hoozfd kan zitten. Of ja zeggen en pas later realiseren dat ik niet wil omdat ik me aanpaste aan anderen.

Doorgaans ben ik vrij geaard, praktisch en leer ik door te doen en reageer ik op wat er gebeurd. Het overvalt me dat ik in deze keuzeloze staat ben gekomen. Het lijkt of alle mogelijke controle die ik heb helemaal uit mijn systeem moet, zodat ik me totaal kan overgeven aan hoe het is of voelt op het moment dag per dag.

Kortsluiting
Als ik denk aan de toekomst krijg ik een soort kortsluiting. Mijn hoofd en mijn gevoel intuïtie zitten niet op een lijn. Ik kan niet verder dan een paar weken hoogstens een maand voorruit denken. Dagelijks kom ik in een fase dat ik het zo graag direct wil weten. Zo graag wil ik die controle om een gedeelte van mijn eigen onzekerheid te maskeren, waarschijnlijk. Het houd me weg van het leven in het nu.. Het houd me weg van ‘echt’ zijn. Grote lijnen uitzetten vind ik fijn en daar ben goed in. Ik ben een planner en heb visies. Voorheen kon ik dat omzetten in concrete inzichten en een planning voor het aankomende jaar. Nu door deze huidige staat waarin ik ben moet dit anders. Opnieuw vind ik de weg, dit keer de weg van loslaten van mijn eigen controle en mee in de flow van mijn inspiratie. Eigenlijk voelt dat als ik me eenmaal overgeef super fijn! 

Misschien omdat ik het afgelopen jaar zo in overgave heb geleefd en een verlies heb verwerkt én tegelijkertijd zoveel mooie toevallen naar me kwamen, is mijn onbewuste nu in verzet. Geef je over aan wat er is, zoiets.. stop met plannen en het willen weten..

Het voelt alsof er een grote tornado rond me raast, die alles rond laat tollen en spinnen. Het is alsof ik nu leer zien om door onze matrix te kijken en dat kan alleen vanuit het oog van de storm. Elke keer als er iets voorbij komt wat afleid van de essentie en ik mee ga in de wervelwind verlies ik het zicht en voel ik de onrust.. Als ik weer niks doe en zie wat er gebeurd dan voel ik rust.. en is alles goed.

Overgave en moeiteloosheid
Als ik me gewoon overgeef aan het leven komen alle mooie dingen die ik niet dacht dat mogelijk was gewoon naar mij toe, moeiteloos. Als de energie vrij door me stroomt, stroomt ook het leven door me en komen de dingen naar me toe. Ik hoef van te voren niet te weten of ik nu links of rechts af ga, want de magie van het leven en flow op het moment laat dat gewoon zien. Daar is alleen het loslaten van controle en overgave voor nodig. Dat ik nu zo extreem in een periode ben dat ik het wil weten terwijl ik weet dat ik het niet weet ook goed is. A fijn, is er dan werkelijk iets in het leven wat zekerheid geeft?

Mijn eigen tornado geeft ruimte om te analyseren en ook juist de tornado’s van de mensen rond me. Waar is jouw oog van de storm waarvan uit je alles weer kan laten rusten en zien en de verbondenheid voel met jezelf maar ook met iedereen rond je, met de kosmos, met het universum, met de aarde.

Alles ineens en tegelijk
In het collectief zijn we verbonden en zullen we deze toch onrustige tijden rond ons voelen op ons eigen manier. ‘Devine Rapture’. Ik kan die wervelwind die in me woed ook gebruiken om totale chaos en totale verbondenheid met alles in iedereen te hebben. Mezelf van alle facetten zien en voelen: als krachtvrouw, als sensitief, als intensief als bescheiden, als zorgzaam en impulsief, als geduldig en rustig, als een drukte maker, als verbinder, als ingetogen en op mezelf. Als schepper van creaties en initiatieven en als volgzaam en bescheiden..En dat alles in eens tegelijk bij elkaar. Mogelijkheden en potentie zien, creëren van nieuwe proces.. hmm heerlijk!

love it, love you.