Maandelijkse update: Relaties, verbinding, verdriet en onvoorwaardelijke liefde.
Na een tijdje weer alleen op de fiets door Frankrijk te gaan en al 1100km fietsend afgelegd te hebben kwam ik aan bij Sadhaka. Sadhaka ligt midden in Frankrijk in de provincie Berry. Fietsend naar deze locatie werd ik steeds krachtiger en met gemak fietst ik lange stukken zelfs door de bergen en heuvels. Mijn hoofd is leeg en het lukt om zonder doel te blijven terwijl ik reis op de fiets. Ik geniet er van om in in het huidige moment te voelen waar ik behoefte aan heb. Yes.. het was zo goed om weer op de fiets te zijn een soort stil punt tussen plekken die ik bezoek.
Deze reis die ik nu aan het maken ben wilde ik langs verschillende communities en ecodorpen, alhoewel Sadhaka is geen communitie is het wel een plek waar we samen leven en werken in de zomer als team. In de zomer worden er verschillende retraites aangeboden in: kunst, tantra, yoga, massage en dans. Het is een plek waar van ik voelde dat ik daar moest zijn zonder dat ik goed wist waarom. Ik voelde me meteen thuis tussen deze heerlijk open lieve mensen. Er stroomde zoveel liefde naar iedereen en ik kon me openen.
Het is een plek geweest voor mij waar relaties grenzen en verbinden een grote rol speelde. Het was intensief, het was bijvoorbeeld moeilijk om alleen te zijn. Ik kwam maar zelden bij mijn tentje want ik was de hele dag in de weer; ik werkte, ik deed mee met workshop; ik zorgde mede dat alles draaide; we vingen elkaar op want iedereen had wel triggers; Ik had interessante gesprekken, ontmoetingen, veel knuffelen, lachen en huilen.. Wow, de ontwikkelingsenergie was ook zo sterk daar. Het voelde voor mij zo dat als er iets was in je leven dat het daar sowieso naar de oppervlakte kwam.
Onverwerkte trauma’s in mijn leven kwamen boven. Ik heb de trauma’s kunnen voelen en er bij kunnen blijven en daarmee het kunnen loslaten. Dit wat ik zo vaak deel in mijn praktiik om te doen, heerlijk om het zelf weer zo krachtig te ervaren. Het waren ervaringen waarvan ik niet beseft had dat ze een impact maakte op me leven hebben en toch degelijk deden.
De tweede week tijdens het dans festival retraite heb ik heerlijk gedanst wat een fantastisch docenten team. Tijdens een week intensief dansen heb ik zo veel van mezelf gezien. Ik kwam van alles tegen, positief en negatief. Zo het contact maken, een ander afwijzen, afgewezen worden, mijn eigen sensualiteit, aantrekking, andere aantrekken, meegaan in energie, energie leiden, diep verbinden, opgeladen worden, onzekerheid, emoties volledig kunnen tonen aan de ander en niet afschermen, alles los laten en verstillen.
Het intenste moment van deze week was een cacao ceremonie met een estatic dans geleid door Arun. Ik heb zo heerlijk los kunnen gaan alles gevoelt tot een totale blissvolle staat. Helemaal aan het einde heb ik spontaan een eigen ritueel gemaakt om een relatie los te laten, ter plekke daar. Ik was daarna nog een dag van de kaart door intens verdriet. Ik werd zo fijn opgevangen en ik voelde me gedragen.
Iedereen en ik ook een kort gedicht gemaakt als samenvatting voor die dans week. Die van mij:
Freeing my body and thereby my mind
Dancing the emotions from joy to sadness
All present and dissolving in the bliss of the now
Na dit alles van de tweede week was ik nog niet klaar voor de volgende groep, maar de groep was er al wel. De energie verandering was intens voor mij. Het opbouwen met een groep en weer opnieuw starten heeft echt invloed op mijn systeem. Toch kwam ik er een dag later weer in, de laatste week heb ik mijn beeldhouwwerk gemaakt die ik maakte als ik voelde dat ik in mijn vrouwelijke kracht stond. Deze week stond dan integratie centraal. Ik heb ook zo veel afscheid genomen deze week, weer diep verbonden, het alleen zijn en het volgen van mijn eigen innerlijke wijsheid.
Ik voel dat een plek zo als Sadhaka te intensief is om lang te blijven. Ik zoek nu naar plekken waar je leeft in je eigen plek, huisje, camper, tent en waar wel mogelijkheid is om te verbinden maar niet zo intensief. Ik heb de alleen tijd en afzondering nodig om bij mezelf te blijven. Ik sloot de laatste avond af met een emotionele breakdown, het was echt te veel en ik was de hele dag al aan het worstelen tussen dat ik me verplicht voelde om nog te werken maar er helemaal geen zin meer in had. Ik liep aan tegen de intensiviteit van de plek en dat er geen ruimte was voor mijn gevoel. Door dit in mijn tranen te delen had ik een hele groep mensen rond me, mijn vrienden die er waren en de volgende ochtend geduldig op me zaten te wachten om afscheid te nemen en uit te zwaaien. Dit gaf me zo veel liefde, ik voelde me zo gedragen, wow. Het is een gedragen gevoel op een manier die ik niet kende. Dank jullie allemaal mooie connecties en voor de laatste ochtend met zelfs een improvisatie rap, dank jullie.
Sadhaka je hebt mijn hart verder geopend, ik heb mijn vrouwelijke kracht en sensualiteit weer volop gevoeld en ben er ingestapt. Ik heb losgelaten, ik heb ontmoet en diepe connecties en vriendschappen gemaakt.
Nu ben ik weer op de fiets, weer alleen, reflecteren en integreren. Het is weer zo heerlijk om alleen te zijn terwijl die verbinding ook zo goed was. Even weer bij mezelf voordat ik weer verder ga. Ik ben nu in het mooiste land van Europa. Wow wat vind ik de natuur mooi hier in Zwitserland. Ik geniet van de bergen en de frisse meren en natuurlijk mijn ouders die ik daar weer even ga zien. Al met al, in het nu zijn, alles integreren en verwerken doe ik nu weer. Voordat ik me in een volgend avontuur stort, wat dat avontuur is lees je in de volgende nieuwsbrief of misschien vertel ik je het wel persoonlijk in mijn praktijk, online of??.
Dank jullie mooie zielen die op mijn pad kwamen en met wie ik dit verhaal nu deel.
Ik hou van je!
Liefs Anne
