wat is thuis?

Op reis kom ik op plekken waar ik me niet op me gemak voel en snel weer wil vertrekken en op plekken waar ik me juist thuis voel.. wat is dan een thuis? wat is voor jou thuis? Wanneer zeg je ik ga naar huis en is huis je thuis?

Ik ben nu in een dorp waar ik me vanaf het eerste moment ‘thuis’ voelde en de dingen komen hier makkelijk op mijn pad, zoals een tijdelijke woning, connecties en lokaal werk. Het is een prachtig dorp in een prachtige vallei in Zuid-Spanje. En de mensen die zich hier gevestigd hebben voelen aan als of ik ze al jaren ken. Het lijkt of ik mezelf hoor praten als ze over hun ideeën en visies praten en andersom. We hebben het over zelfvoorzienend, offgrid, vrijheid, onafhankelijkheid en in harmonie met de omgeving zijn.

Het witte Zuid -Spaanse dorp
De inwoners van het dorp waar ik nu ben zijn in mijn ogen een stuk verder dan wij vanuit de stad, of ze zijn misschien niet zo verdwaalt geweest in de wereld van ‘consumeren’. Ze leven voor een gedeelte al zo als ik wil leven. Je verzameld kruiden, fruit, groenten en noten uit de natuur of van je land je ruilt of geeft je overschot aan groente en fruit weg en krijgt er iets anders voor terug. Water haal je uit de bronnen die volop rond het dorp aanwezig zijn. Huizen worden warm gestookt met een haard vuurtje.. Gas hebben ze in flessen.. Misschien niet het meest ecologische, maar wel onafhankelijk.

Eigenlijk zijn ze zelfs in het dorp bijna offgrid. Verder is er in het dorp is maar 1 winkel, heerlijk geen keus hebben. Want als je in de stad bent, kies je weer naar welke supermarkt ga je en dan in de supermarkt heb je weer zo veel keuze. Het leven hier voelt voor mij simpeler en rijker. Ik verbind me vanzelf met de essentie van me zijn van mijn bestaan. Ik heb niks nodig, pas als ik weer afdwaal naar de stad lijkt het alsof ik weer van alles nodig heb. De stad verteld me dat ik eigenlijk van alles te kort kom, waar zij de oplossing voor bieden. Zodat ik altijd iets mis en meer nodig denk te hebben. In een afgelegen dorpje voelt het leven zo compleet want je hebt eigenlijk alles om gelukkig te zijn en ik mis hier niks. De zon, de natuur, de mensen, de lach op gezicht van mijn buren. De mensen ontmoeten elkaar bij de wekelijkse markt of helpen elkaar op het land. Je krijgt verse groenten en fruit, die beter smaken dan wat ik ooit in Nederland in de schappen heb gezien, zo direct van het land of uit de bomen geplukt.. Op het moment van schrijven van dit stuk kreeg ik een nieuwsbrief van Frida Derksema, met woorden die me meteen raakte en over dit thema gaan.

“Soms moet je gaan. Soms moet je gaan, zelfs als het pijnlijk is. Weg bij de geliefde of weg bij de baan of weg bij het al bekende. Dat allemaal meedragend in je hart onderweg naar een nieuwe horizon. Als trappelende paardenhoeven, jouw eigen weg inslaan. Om mee heen zie ik de bewegingen, ze ontstaan vanuit een diep verlangen, gaan langs twijfels, gaan langs pijn van achterlaten, onzekerheden, en dan toch moed vangen, de sprong wagen: Het onbekende tegemoet.
Omdat het Leven dit vraagt: om te galopperen op de einders, wind in de haren, hoofd in je nek. Om jouw deel te doen, te ervaren, te ontdekken, te dansen. ” fridaderksema.nl
Ik vind Frida op een hele fijne prettige manier opstellingen begeleiden en kan haar van harte aanbevelen! haar nieuwsbrief: 

De woorden van Frida herinneren me eraan dat ik het doe, dat ik mijn missie leef dat ik niet vast kom te zitten en doe wat me hart me ingeef. Dat geliefden achterlaten is pijnlijk en al helemaal geliefde verliezen. Al weet ik niet precies wat er uit komt van de stappen die ik nu neem, ik voel dat het klopt. Dat ik vanuit deze kracht zoveel te bieden en te geven heb dat ik door de afstand die er nu is het krachtig kan begeleiden. Dat ik mijn thuis bij me draag in mijn hart.

Heel veel liefs en tot snel!
Anne